Hezkuntzan ordenagailua tresna osagarri gisa ikustea lortu da. Gero eta gutxiago dira ordenagailua ikasleen trebakuntza aberasteko helburuarekin erabiltzen ez duten irakasleak.
Hezkuntzarako informatika diziplinarteko arloa da. Baina, ezin da ukatu hezkuntzan informatikarekiko beldurra egon dela hasieratik. Ikasle bakoitzak bere ordenagailua erabiliko badu ikasteko, ordenagailuak betiko irakaslearen papera hartuko badu, zer gertatuko da irakasleokin? Eta ikasleekin? Ez al ditugu pertsona indibidualistak sortuko, bakoitza bere ordenagailuarekin isolaturik lanean?
Egia da Internet aroaren aurretik hezkuntzarako sistema mota ugari sortu zela: sistema tutore adimendunak, irakaskuntzako inguruneak, sistema hipermedia eta multimediak... Nolatan da posible orduan, ordenagailuak hezkuntzan erabiltzen hasi zirenetik ia 50 urte pasatu ostean, irakasleen paper tradizionala hain gutxi aldatu izana? Batetik, argi ikusi da ezinezkoa dela makinekin irakasleak ordezkatzeko behar besteko adimena simulatzea, oraingo teknologiarekin behintzat. Ordenagailua tresna osagarri gisa ikustea lortu da ordea. Eskola gehienetan informatika gela daukate eta gaur egun, irakasle gehienek gela horretara jotzen dute ikasleek irakasgaien edukiak landu ditzaten.
Etxeetan ere gero eta arruntagoa da ordenagailuen erabilera. Teknologia berrien aurrean urteetan zehar mesfidati izan direnek ere ezin izan diete uko egin seme-alaben eskaerei. Eta zer esanik ez Internet gure bizitzan sartu denetik. Internet da, dudarik gabe, hezkuntzarako informatikan azken urteotako iraultza nagusia. Internet bidez, ikaskuntzan sistema mota berriak erabil daitezke. Gainera, haririk gabeko sareak (Wi-Fi) gero eta arruntagoak dira. Gero eta errazago topa daitezke eskolatan eta erakunde publikoen inguruetan.
Hezkuntzarako informatika diziplinarteko arloa da. Baina, ezin da ukatu hezkuntzan informatikarekiko beldurra egon dela hasieratik. Ikasle bakoitzak bere ordenagailua erabiliko badu ikasteko, ordenagailuak betiko irakaslearen papera hartuko badu, zer gertatuko da irakasleokin? Eta ikasleekin? Ez al ditugu pertsona indibidualistak sortuko, bakoitza bere ordenagailuarekin isolaturik lanean?
Egia da Internet aroaren aurretik hezkuntzarako sistema mota ugari sortu zela: sistema tutore adimendunak, irakaskuntzako inguruneak, sistema hipermedia eta multimediak... Nolatan da posible orduan, ordenagailuak hezkuntzan erabiltzen hasi zirenetik ia 50 urte pasatu ostean, irakasleen paper tradizionala hain gutxi aldatu izana? Batetik, argi ikusi da ezinezkoa dela makinekin irakasleak ordezkatzeko behar besteko adimena simulatzea, oraingo teknologiarekin behintzat. Ordenagailua tresna osagarri gisa ikustea lortu da ordea. Eskola gehienetan informatika gela daukate eta gaur egun, irakasle gehienek gela horretara jotzen dute ikasleek irakasgaien edukiak landu ditzaten.
Etxeetan ere gero eta arruntagoa da ordenagailuen erabilera. Teknologia berrien aurrean urteetan zehar mesfidati izan direnek ere ezin izan diete uko egin seme-alaben eskaerei. Eta zer esanik ez Internet gure bizitzan sartu denetik. Internet da, dudarik gabe, hezkuntzarako informatikan azken urteotako iraultza nagusia. Internet bidez, ikaskuntzan sistema mota berriak erabil daitezke. Gainera, haririk gabeko sareak (Wi-Fi) gero eta arruntagoak dira. Gero eta errazago topa daitezke eskolatan eta erakunde publikoen inguruetan.
No hay comentarios:
Publicar un comentario